Świadczeniem nie będzie więc określona suma pieniędzy, czynność jej zapłacenia. Zachowanie owo może polegać zarówno na czynnym działaniu, jak i na zaniechaniu (np. jeśli jedna strona zobowiązuje się nie wchodzić na konkretne terytorium).
Czy treść świadczenia zawsze musi być jawna dla stron?
Zasadą prawa cywilnego jest to, że świadczenie musi być jasno określone w treści stosunku zobowiązaniowego i być wiadome dla dłużnika przynajmniej w momencie jego spełniania. Można więc umówić się tak, że np. wysokość świadczenia będzie zależeć od aktualnej ceny rynkowej w momencie spełniania świadczenia. Dopuszczalne jest także to, aby to osoba trzecia w określonym czasie ustaliła wysokość świadczenia jednakże tylko pod warunkiem, że jest to osoba obiektywna oraz racjonalna - chodzi o to, aby żadna ze stron nie została niepotrzebnie skrzywdzona. Świadczenia może być także teoretycznie określane przez jedną ze stron zobowiązania, aczkolwiek w tym wypadku również dopuszczalne będzie to tylko, jeżeli przyjęta miara będzie obiektywna i cechująca się racjonalnymi przesłankami.
Jakie wyróżnia się rodzaje świadczeń?
Świadczenia podzielić można na świadczenia starannego działania oraz świadczenia rezultatu. W tym względzie liczyć się będzie to, czy wymagany jest konkretny cel czy istotna jest sama czynność wykonywana przez dłużnika. Przede wszystkim jednak świadczenia dzieli się na jednorazowe, okresowe oraz ciągłe. Najprostszym i najbardziej typowym jest świadczenie jednorazowe: polega po prostu na spełnieniu jednego, jasno określonego zachowania np. zapłaty za kupowany przez siebie produkt. Bardziej skomplikowana sprawa jest ze świadczeniem okresowym. W tym wypadku treść, a przede wszystkim rozmiar świadczenia opisywany jest z uwzględnieniem czasu. Każde świadczenie ma samoistny charakter, a powinno być uiszczane w konkretnych odstępach czasu. Mowa tu chociażby o czynszu czy też odsetkach. Trzecią grupą są świadczenia ciągłe, a więc oparte na stałym zachowaniu dłużnika. Chodzi tu chociażby o udostępnienie mieszkania w czasie trwania umowy najmu. Tego typu świadczenia zawierane bezterminowo z reguły muszą mieć możliwość zakończenia się wypowiedzeniem. Niedopuszczalne są bowiem zobowiązania wieczyste.