Metodą doczołową można łączyć elementy o tych samych rozmiarach (ta sama średnica i taka sama grubość ścianki).
Zgrzewanie doczołowe przewidziane jest dla średnic rur PE>63 mm. Dla rur zwijanych w kręgi należy stosować technikę zgrzewania elektrooporowego.
Kontrola jakości zgrzewu doczołowego
Kontrola może być oparta na oględzinach zewnętrznych wypływki i jej pomiarach geometrycznych. Na kształt wypływki i jej wielkość wpływają bowiem poszczególne etapy wykonywania zgrzewu. Metodą tą nie można ocenić stanu czystości łączonych powierzchni. W przypadku podejrzeń należy odpowiednim przyrządem ściąć zewnętrzną wypływkę, a następnie poddać ja dokładnym oględzinom i próbie zginania lub skręcania. Metody badań ultradźwiękowych lub rentgenowskich nie są stosowane w przypadku przyłączy wodnych. Wypływki powinny mieć kształt w miarę równych na całym obwodzie i stykających się ze sobą wałeczków. Maksymalna i minimalna szerokość wypływki powinna zawierać się w granicach podanych przez producentów.
Zgrzewanie elektrooporowe przyłączy
Zgrzewanie takie stosowane jest najczęściej do przyłączy o mniejszych średnicach, choć dostępne są mufy o średnicy 630 mm. Przy połączeniach elementów polietylenowych o średnicy 63 mm zgrzewanie powinno być wykonywane techniką elektrooporową. Kształtki elektrooporowe są kształtkami typu mufowego, więc łączenie elementów odbywa się pomiędzy powierzchnią wewnętrzną kielichów (muf) kształtki a powierzchnią zewnętrzną rur lub bosych końców kształtek. Dzięki temu, że efektywna powierzchnia łączenia kształtki elektrooporowej z rurą może być znaczenie większa od pola przekroju poprzecznego rury, połączenia wykonywane tą techniką są mocniejsze niż sama rura. Także upływ czasu nie zmienia tej właściwości łączenia i dlatego jego wytrzymałość długoczasowa jest większa. Zgrzewanie elektrooporowe uznawane jest za podstawową technikę przy budowie przyłącza wodnego.
Łączenie przyłączy za pomocą kształtek zaciskowych
Stanowią one uzupełnienie oferty łączeń, ale jest to jednocześnie bardzo popularna metoda ze względu na łatwość wykonania. Kształtki takie przeznaczone są do:
łączenia rurociągów wodociągowych i kanalizacyjnych ciśnieniowych
Zaletą metody zaciskowej jest przede wszystkim prosty i szybki montaż bez konieczności użycia specjalistycznego sprzętu oraz możliwość wielkokrotnego zastosowania.
Kształtki zaciskowe składają się z korpusu, nakrętki, pierścienia dociskowego wykonanego z PP, pierścienia zaciskowego wykonanego z POM oraz pierścienia uszczelniającego wykonanego z kauczuku nitrylowego NBR. W niektórych modelach może być dodatkowo wykonany gwint ze stali nierdzewnej. . Połączenie kształtki z rurą następuje poprzez dokręcenie nakrętki na gwincie korpusu i zaciśnięcie pierścienia zaciskowego na umieszczonej w złącze końcówce rury. Szczelność połączenia zapewnia uszczelka przylegająca do zewnętrznej powierzchni rury i wewnętrznej korpusu. Połączenie gwintowane należy wykonywać, stosując uszczelnienie w postaci taśmy lub nici teflonowej zamiast tradycyjnej pakuły. Dopuszczalne ciśnienie normalne pracy w zależności od typu wynosi PN 10 lub PN 16 i uzależnione jest od dopuszczalnych parametrów w pracującego przyłącza.
EkoSan Instal Sp. z.o.o.
ul. Relaksowa 27/11
20-819 Lublin
http://ekosan-instal.pl/