Analiza próbki krwi
Zmiany hormonalne wywołane zaburzeniami w funkcjonowaniu tego gruczołu raczej nie są bolesne i łatwo je pomylić z innymi przypadłościami. Dlatego też najczęściej o ewentualnym problemie dowiadujemy się po wizycie u lekarza pierwszego kontaktu i przeprowadzonej przez niego analizie wyników badań, które zlecił. Przy podejrzeniu nieprawidłowo działającej tarczycy skieruje nas bowiem na badanie poziomu TSH, czyli hormonu zwanego tyreotropiną.
Oznaczenie stężenia TSH następuje na drodze laboratoryjnej oceny próbki krwi. Jeśli stężenie to odbiega od normy, powinniśmy dostać skierowanie do endokrynologa, czyli specjalisty od hormonów. Ten zleci wykonanie kolejnych badań, mających na celu stwierdzenie, co dokładnie nam dolega. Wymaga to zwykle zmierzenia poziomu produkowanych przez tarczycę hormonów fT4 i fT3 (tzw. wolna lewotyroksyna i wolna trójjodotyronina), a także obecności przeciwciał (anty-THSR, anty-TPO, anty-Tg) wskazującej, czy schorzenie w danym przypadku ma charakter autoimmunologiczny, a więc czy mamy np. chorobę Gravesa albo chorobę Hashimoto.
USG
Wszystko to również można orzec na podstawie badania próbki krwi. Bardzo ważne jest jednak także wykonanie badania obrazowego tarczycy, czyli USG. Pozwoli ono ocenić wielkość gruczołu, tzw. echostruktury jego tkanek czy obecność zmian ogniskowych, jak również to, czy wskazują one na podwyższone ryzyko nowotworu. Wszelkie pojawiające się na tym etapie podejrzenia i wątpliwości wymagają przeprowadzenia bardziej szczegółowych badań, jakimi są biopsja cienkoigłowa sterowana (BACC) i scyntygrafia.
Biopsja cienkoigłowa (BACC)
Biopsja polega na pobraniu komórek bezpośrednio z tarczycy. Jak tłumaczy specjalista z Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej EURO-KLINIKA, dokonuje się tego przy pomocy bardzo cienkiej igły (ukłucie jest mniej bolesne niż przy zwykłym pobraniu krwi), monitorując zabieg z użyciem technologii USG w celu zachowania należytej precyzji. Pozyskany w ten sposób materiał trafia do patomorfologa, który postawi dokładną diagnozę, oceniając charakter zmian w tarczycy.
Scyntygrafia
Stosunkowo rzadko wykonywana scyntygrafia polega natomiast na doustnym lub dożylnym podaniu promieniotwórczego pierwiastka (technetu bądź jodu) i sprawdzeniu po pewnym czasie, w jaki sposób kumuluje się on w tarczycy. Jest to widoczne na obrazie przesyłanym przez specjalną gamma-kamerę. Scyntygrafię przeprowadza się m.in. przy podejrzeniu wola zamostkowego, aby rozpoznać charakter zmian zapalnych bądź guzków autonomicznych czy aby zakwalifikować chorego do leczenia jodem radioaktywnym.